Η μεγαλύτερη έλειψη.

Καλημέρα!
Περαστικά μας!
Όταν οι φίλαθλοι/οπαδοί λέγαμε από το καλοκαίρι ότι αυτό δεν είναι ρόστερ, οι κόκκινοι δημοσιογράφοι έλεγαν ότι έχουμε παικταράδες και τα πάντα αποδεικνύονται στο παρκέ.
Τέρμα λοιπόν η θεωρία. Ιδού η πράξη. Που λέει "καναπές" για μας τους Γαύρους.

Μπορεί ο "Σοφός" όπως ειρωνικά τον απεκάλεσε κάποτε ο Φασούλας, να είναι πολύ καλός στην προετοιμασία και στο στήσιμο μιας ομάδας, αλλά οι αντιδράσεις και οι εμπνεύσεις του κατά τη διάρκεια ενός αγώνα είναι αντίστοιχες της ηλικίας του. Γεροντίστικες δηλαδή.
Είναι καλός προπονητής δηλαδή αλλά όχι καλός κόουτς.
Πλέον, δεν είναι και καλός σε θέματα ψυχολογίας και διαχείρησης σε κατάσταση πανικού, γιατί η ομάδα δε σήκωσε κεφάλι μετά το δεύτερο αγώνα της σειράς. Κάποτε, πριν κάποια χρόνια, ήταν.
Πλέον, κινδυνεύουμε να χάσουμε τα πάντα λόγω ψυχολογίας. Το χειρότερο που μας έκανε ο Πιανιτζάνι είναι που έδειξε στο Γκαστόνε τον τρόπο να μας κερδίσει. Η Σιένα σαν ΟΜΑΔΑ μας εμφύτευσε το σπόρο της αμφιβολίας που είχαμε καταφέρει (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να αποβάλλουμε με τη νίκη στην Τουρκία.
Μια ομάδα γίνεται μεγάλη όταν κάνει μεγάλες νίκες. Όταν πάει μέσα στη Βαρκελώνη, στη Μαδρίτη, στο Τελ Αβίβ, στη Μόσχα, στη Σιένα, στην Πόλη (όχι πατριωτικά αυτή τη φορά), στο ΟΑΚΑ (όχι με πεθαμένο το Διαμαντίδη αυτή τη φορά), στη Βιτόρια, στο Βελιγράδι.
Όταν κερδίσει εκεί μέσα, τότε θα είναι έτοιμη να πάρει κούπες.
Αυτό που δεν έχει αυτή η ομάδα είναι έναν Γιώργο Σιγάλα στο παρκέ ή έναν Γιάννη Ιωαννίδη στον πάγκο. Της δεκαετίας 90 αμφότεροι. ΤΣΑΓΑΝΟ δεν έχει!! Με χάδια στους αντιπάλους και μεγαλόστομες δηλώσεις χωρίς πράξεις, δεν κερδίζονται τρόπαια.
Οι απέναντι έχουν τσαμπουκά στο παρκέ, όπως είχε και η Σιένα. Γι'αυτό μας απέκλεισε και γι'αυτό κινδυνεύουμε να χάσουμε τα πάντα από τους βάζελους.
Καλό μήνα!


υ.γ. Αγγελόπουλοι, πάρτε το Χρυσικόπουλο πριν πάει απέναντι...